woensdag 17 april 2013

Miami dag 4

Vanochtend lekker op het strand gelegen. Eigenlijk schandalig dat we dat niet eerder hebben gedaan, want ons appartementje ligt op Ocean Drive, je steekt de weg over en je staat met je voeten in het zand!

Natuurlijk zijn we ondanks het smeren flink verbrand en dat op onze laatste dag. Zal ons morgen flink opbreken als we met koffers en rugzakken moeten slepen! Maar eerst nog genieten van onze laatste dag hier. Het is inmiddels 16 uur en dus tijd voor de happy hour op een van de terrasjes hier!
Keuze genoeg, zie hier onder, ons huisje staat nog net rechts op de foto. 


Hieronder nog een (minder mooie) foto van ons appartement, we wonen rechtsboven op de 1e verdieping!



dinsdag 16 april 2013

Miami dag 3

HEET! Heet was het vanochtend toen we opstonden en HEET is het de hele dag gebleven. Geen zin om de auto in te gaan en groot Miami te verkennen. Hebben we ooit al eens gedaan. Dus daarom maar eens wat nieuws, fiets huren! En dan de stukjes van het Art Deco district verkennen die we nog niet gezien hebben. 



Ze hebben hier een waanzinnige manier van fietsenhuur verzonnen. Over heel South Beach en Miami Beach heb je zgn Deco Bike stations. Daar staan fietsen die je via een soort van pinautomaatsysteem kunt loskoppelen en dan voor 18 dollar voor een halve dag kunt huren. Stukken goedkoper dan een normaal fietsverhuursysteem. 

Een rondje South Beach is zo een fluitje van een cent. Eh... als je voldoende stopmomenten inpland om een biertje of zo te drinken. Want het was HEET!

Bierbrouwerij hadden we op ons route staan, net als enkele leuke kroegjes, dus we waren goed voorbereid!

Arny kon zich tussen de stops flink uitleven met zijn infraroodfotografie. Op het eind zijn we nog naar het Holocaustmonument geweest. Blijft een indrukwekkende sculptuur!



Miami dag 2

Vanochtend wakker geworden met onweer en flinke stortbuien. We hebben ons dan nog maar eens omgedraaid. Rond de middag begon het wat op te klaren maar droge periodes werden afgewisseld met korte heftige buien. Hebben we nou altijd gedurende een dag als we in Miami Beach zijn. We zijn het dus gewend en hebben wat in de buurt rondgelopen en gewinkeld. Als het zonnetje scheen, een terrasje gepakt en als het regende een boekenzaak opgezocht. Je hebt hier een waanzinnige mooie boekenzaak waar je uren kunt rondstruinen. Echt een prachtige collectie fotoboeken! Veel exculsive drukken van een paar honderd dollar en loeizwaar, dus niet voor ons geschikt om mee te nemen. Maar je kunt er wel vrij in bladeren. Zo kom je de dag aangenaam door, ondanks het wat mindere weer. Het is wel snikheet hier en benauwd.

Morgen zou het de hele dag droog blijven en het kwik gaat dan richting de 35 graden.... hmmmmm....


maandag 15 april 2013

Miami Beach: Gay Pride!


Helaas kwamen we bij aankomst in Miami in een file terecht die helemaal tot aan Miami Beach duurde. De oorzaak van de file was ook nog eens op de drempel van ons appartementje te vinden. Het was de laatste dag van de Gay Pride! Compleet met optocht, optredens en meer. De hele straat voor ons appartementje stond op de kop en alles was afgesloten voor verkeer. De paar straten in het Art Deco district die nog wel open waren, stonden muurvast. 


Alle parkeerplaatsen en garages waren vol. Gelukkig konden we de auto in een steegje achter ons appartement uitladen. Daarna anderhalf uur rondgereden, nou ja gereden, om een parkeerplekje te vinden. Uiteraard niet te betalen, 40 dollar voor een dag!

Terug bij onze straat meteen maar het feestgedruis in gedoken en in een pub in recordtempo enkele Guiness soldaat gemaakt. Door het vele zweten in de auto waren we zowat uitgedroogd! Op het strand stond een groot podium waar DJ's en acts optraden. Heel wat anders dan ons rock'n'roll-feestje in Las Vegas. Het contrast kon niet groter zijn. Maar het was gezellig en na wat biertjes ga je vanzelf mee hossen en dansen...



Everglades en Corkscrew Sanctuary

Op weg van Clearwater Beach naar Miami hebben we een kleine omweg gemaakt naar Corkscrew Sanctuary. Dat is een prachtig natuurpark waar het er nog net zo uitziet als zoals de Everglades er voor de houtkap uitzagen. Veel grote moerascypressen en andere bomen, die elders overal gekapt zijn. Helaas had het gedurende de winter niet geregend en het moeras stond droog. In een kleine poel zat nog een eenzame aligator. Best triest eigenlijk. Toen we hier twee jaar geleden waren, was het echt vol met leven. Nu dus stukken minder. Alle dieren waren weggetrokken naar de Everglades waar nog wel water staat.


Verder door de Everglades, naar de galerie van Clyde Butcher, onze vaste stop op deze route. Clyde is fotograaf van de oude stempel, die het vak nog heeft geleerd van de oude meester himself, Ansel Adams. Prachtig grote afdrukken, meters groot, met de hand gemaakt. Er komt geen computer aan te pas!

Eenmaal buiten was het inmiddels snikheet, ergens midden dertig graden. In onze cabrio was het niet te harden. Alleen als je reed, was het aangenaam. We zijn behoorlijk verbrand. 



zaterdag 13 april 2013

Clearwater Beach

Wellicht hadden jullie het al gemerkt, maar onze rock'n'roll trip is inmiddels voorbij en de 'echte' vakantie begonnen. Gisteren, vandaag en morgen zigzaggen we door Florida op zoek naar de mooiste stranden. Gisteren nog van de Golf van Mexico naar de Atlantische Oceaan, vandaag weer terug naar de golf en morgen weer naar de Atlantic. Maar dan wel langzaam steeds zuidelijker.
Vandaag in Clearwater Beach aangekomen. Een stuk later dan gepland want we hadden nogal wat files onderweg. Maar eerst zijn we vanmorgen nog even naar Daytona gereden. Bekend van de Speedway autoraces. En omdat het zo'n autogekke stad is, is het tevens de enige plek in de USA waar je gewoon met je auto op het strand mag rijden. Tussen de badgasten! Gelukkig waren die er vanmorgen vroeg nog niet zo talrijk en konden we redelijk door rijden zonder een zonaanbidder van een mooi bandenp profiel te voorzien. 



Veel autofreaks doen de hele dag niks anders dan hun bolide showen en constant rondjes over het strand rijden. Zo mooi is die cabrio van ons niet, dus die behoefte hadden we gelukkig niet...

Daarna via Orlando naar Clearwater Beach, een klein badplaatsje op een eiland vlak voor de kust van St. Peterburg. De hoteleigenaren waar we een kamer hadden gereserveerd waren eigenlijk niet zo blij met ons. We hadden al heel vroeg gereserveerd en de prijs die we hadden was echt een fractie van wat de kamers nu zouden kosten. Bovendien is Springbreak in volle gang en het is inmiddels prachtig weer hier in Florida. Alle hotels in Clearwater Beach zijn dan ook volgeboekt. Maar goed, we hadden nu eenmaal een reservering, dus pech voor hun en fijn voor ons!

We hebben de rest van de middag lekker op het strand verbracht. 


vrijdag 12 april 2013

St. Augustine: van de golf van Mexico naar de Atlantische Oceaan

Vandaag weer zo'n 400+ mijl gereden. Over een oersaaie highway. Naar Saint Augustine, in het noord-oosten van Florida. Dit zou het oudste bewoonde stadje van de USA zijn. Kan wel kloppen want, de Spaanse, Britse en Franse straatnamen vliegen je om de oren. Het stadje is behoorlijk toeristisch, maar als je enkele meters meer wil lopen dan de gemiddelde toerist, vindt je toch mooie terrasjes die bijna leeg zijn!

We hebben een hotelkamer met een fantastisch uitzicht op de brug van het eiland naar het stadje. Kost ietsjes meer, maar dan heb je ook wat!



donderdag 11 april 2013

Strandwandeling Penscola Beach

Toch wel lekker zo'n strandwandeling in een storm. Vooral als het nog zo'n 25 graden is. De wind was gewoon warm en benauwd. Maar je wordt wel een beetje gezandstraald en de camera waaide bijna van het statief af. Moeilijk foto's maken met zo'n weer, je zit al snel op een sluitertijd van enkele minuten om er wat moois van te maken. De camera heeft natuurlijk behoorlijk te lijden onder het zand en zout van de zee. Na twintig minuten was de lens zo mistig dat er geen foto's meer te maken vielen. Altijd leuk zo'n poetsbeurt voor de camera tijdens de vakantie ;-(



Memphis - Pensacola: 450 mijl door een storm!

Vanochtend om 7 uur vertrokken in Memphis en toen regende het al een beetje. Toen we net buiten Memphis waren, trokken al de eerste onweerswolken zich boven ons samen. En vervolgens hebben we twee uur lang  noodweer over ons heen gehad. Ze hadden welliswaar een thunderstorm voorspeld, maar dat het zo heftig zou worden, dat verbaasde ook de meteorologen en hulpdiensten.


Dit busje dat ons inhaalde moest vol  op de rem....

Soms konden we nog maar stapvoets rijden. Het zicht was zo slecht, dat je maar een paar meter voor de motorkap nog iets kon zien. Bovendien stond er een behoorlijke laag water op het wegdek.


... want 2 seconden later reden we een muur van water in en was het zicht bijna nul!

Gelukkig klaarde het rond half tien wat op en konden we eindelijk doorrijden. Helaas hadden we toen het mooiste deel van de route al gehad.
Rond twee uur reden we Pensacola Beach in en kwamen we bij ons hotelletje aan het strand. Echter geen strandweer, nou ja, een strandwandeling bij een stormachtige wind kan ook leuk zijn ;-)

woensdag 10 april 2013

Nog een laatste keer Sun Studio...


Memphis Music Tour

Vandaag hebben we een marathonsessie musea gedaan. En Memphis kent er nogal wat, vooral op het gebied van muziek!
Allereerst zijn we naar Graceland gereden. Het 'huisje' waar Elvis en zijn familie woonde. Een mooi kasteeltje van de wansmaak. Alles is nog steeds hetzelfde sinds Elvis op de wc bezweek aan overdosis pillen. Helaas mag je de bewuste wc niet bezoeken, lijkt ons nou net het meest interessante van het complex! Want hoeveel gouden en platinum platen kun je bekijken in een ochtend? Heel veel dus.

Hmm, hoogpolig tapijt op de grond, ok. Maar ook op de meubels en op de muren? Nee, dank je!


Hilarisch was het bezoek aan het graf van de king, we hebben wat afgelachen met Arny's t-shirt van Dead Elvis & his One Man Grave. Zie ook foto van de vorige post...

De tweede huiskamer, iets minder behaard dan de vorige...

Bij het graf van Elvis hebben we ook maar even de rock'n'roll begraven, want daarna ging het naar een van de zwarte achterbuurten van Memphis waar in de voormalige Stax-studio het soul-museum is gevestigd. Zeer mooi en vooral zeer informatief. Ook een behoorlijk contrast met de kleine Sun-studio die we gisteren hebben bezocht.

Hier hebben Otis Redding, Isaac Hayes, Booker T & MG's en nog vele andere opgenomen. In totaal 52 USA nr. 1 hits!


Ondertussen hadden we behoorlijk dorst gekregen. Dus terug naar ons hotel waar we de auto gestalt hebben. De rest van het programma was namelijk goed te doen te voet. 
Eerst maar een Guinness in de pub op Beale Street. Op deze straat hebben alle groten der aarde wel ooit eens gespeeld. Het stikt er van de muziekcafe's. Als speelt er tegenwoordig bijna alleen nog maar slappe blues voor toeristen.
Daarna was het tijd voor een tour door de Gibson-gitaarfabriek. Helaas geen foto's, niet erg want Arny is helemaal niet van Gibson (Fender rules!). Toch was het best een mooie tour, want in deze fabriek worden de exclusieve modellen van Gibson nog helemaal met de hand gemaakt. Ze produceren per dag dan ook maar 45 tot 70 gitaren. En dat door zo'n gigantische fabriek waar zo'n 65 mensen werken!
Als laatste museum stond het Rock & Soul museum op de planning. Mooie collectie gitaren en stage-outfits van bekende artiesten, met natuurlijk de nadruk op muzikanten uit Memphis. 
Mocht je ooit deze tour ook willen doen, dan haal bij een van de visitor centers een oombikaart. Scheelt al gauw 25 dollar op de totale entreeprijs!
Na weer een biertje in de pub zijn we op zoek gegaan naar de plek waar Jeff Buckley in de Mississippi is gaan zwemmen. Het zou zijn laatste zwempartij worden, want hij verdronk ter plekke. Overal in Memphis staan historische markers, maar aan Jeff Buckley wilden ze er geen geven.

De locatie van Jeff Buckley's laatste zwempartijtje

We hebben de plek desondanks kunnen vinden, dankzij wat research op internet.... Je vraagt je wel af waarom Jeff perse hier wilde gaan zwemmen, want echt leuk is het er niet!

Tegen de avond zijn we nog even met de tram naar de Sun Studio gereden. Ziet er s'avonds een stuk mooier uit met de neon reclame.



Caro, Arny en dooie Elvis

vlnr: Elvis oma, dooie Elvis himself, Arny, Caro, toerist A, toerist B, toerist C, etc

dinsdag 9 april 2013

Memphis dag 1

De donkere onweerswolken trokken gelukkig weg toen we Memphis bereikten. De buitenwijken van de stad waren echter net zo deprimerend als het laatste stukje blues highway. Armoede, achterbuurten en veel gesloten winkels en bedrijfjes. Gelukkig veranderde het toen we de studentenwijk Cooper-Young binnen reden. En wat vindt je in studentenwijken? Goede platenzaken natuurlijk! En hier heb je echt twee juweeltjes. 
Ten eerste Goner Records, de platenzaak anex platenlabel van Eric Oblivian. De drummer van de Oblivians en tevens platenbaas van Jay Reatard, Guitarwolf en ontelbare andere. Zijn winkeltje is er echt het mekka voor liefhebbers van garagepunk. Je wilt het liefst alle bakken mee naar huis nemen. We hebben een goede poging gedaan. Arny had al een tijdje speciaal voor dit bezoekje een spaarvarken vestgemest, dus we waren voorbereid. 

Caro in gesprek met Eric Oblivian over waar je de lekkerste broodjes in Memphis krijgt....
Sangri La, het tweede platenzaakje met een eigen label ligt enkele huizenbloks verder. En hier vonden we dus de ontbrekende dingen die ze bij Goner toevallig niet meer hadden. Fuck Los Angeles en San Francisco! Memphis Rules! Op platenzakengebied dan...

Inmiddels ging het richting 5 uur en we wilden nog perse vandaag naar de Sun Studio. De legendarische studio waar Elvis, maar vooral ook Johnny Cash, Howlin Wolf, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins en Charlie Feathers hun beste nummers hebben opgenomen. 

De microfoon waar Elvis zijn eerste hits door heeft ingezongen...

We waren net op tijd voor de laatste tour door het kleine gebouwtje. Helaas was Arny door het gehaast enkel lensen vergeten en kreeg hij niet de foto's die hij graag wilde. Maar het was wel een bijna religieuze ervaring. Het is immers de Sint Pieter of Taj Mahal van de Rock'n'roll!

Inmiddels was het allang tijd voor een lekker en verdiend ijskoud biertje. Na ingecheckt te hebben in ons hotel, zijn we naar Beale Street gelopen. De straat waar alle legendarische Blues en Rock'n'roll clubs liggen. 

Er is dus meer dan 1 beroemde King in Memphis!
Elvis 'the King' Presley
Martin Luther King
BB King
King Louie
King Kong... oh nee, die woonde in New York...

Blues Highway: Clarksdale - Memphis



Het laatste stukje highway 61 is meteen het meest deprimerende. Vooral als je, zoals wij, even een kleine omweg maakt naar Helena, Arkansas. Hier zou een geweldige platenzaak zijn waar Robert Plant en Jeff Beck vaste klanten zijn. Helaas bleek dit niet genoeg om het hoofd boven water te houden, want de zaak is inmiddels dicht. Het hele stadje leek wel 'out of business'...




Gelukkig was het de omweg wel waard, want Arny spotte vlak voor de brug over de Missisippi een oude katoenfabriek. Verlaten en nog bijna intact. De donkere onweerswolken maakten het nog onheilspellender, maar wel heel fotogeniek!




Maar Helena zelf spande toch wel de kroon. Een komplete spookstad. Alsof er atoombom op het stadje gevallen was. Perfect decor voor een slechte horrorfilm!



Hoe dichter we bij Memphis kwamen, hoe minder mooie plekjes we zagen. En de billboards met Elvis namen al snel in aantal toe. Maar over Elvis in de volgende post(s) meer....



maandag 8 april 2013

Blues Highway: Natchez - Clarksdale

Hadden we het al gehad over de reden van deze trip? We gingen op zoek naar de oorsprong van de moderne muziek. Dus van jazz, naar blues, naar rock'n'roll. We zitten nu midden in de blues. In de baarmoeder van de blues zelfs, de Mississipi Delta. Ieder dorpje heeft hier een eigen (vergeten) bluesheld en de grote namen vliegen je om de oren. Muddy Waters en Howlin Wolf zijn natuurlijk de groten. Maar ons gaat het meer om de obscure vertegenwoordigers van echt rauwe blues als T-Model Ford, JR Kimbrough en RL Burnside. 



Deze heren speelden na een dag hard werken elke avond in een zogenaamde Juke Joint. Een kleine kroeg, soms niet meer dan een tochtige schuur. Waar ook Muddy Waters ooit speelde of Robert Johnson, of....
Je vindt ze nog her en der langs de Highway. Soms zijn ze kompleet vervallen en daarom meestal onherkenbaar. Maar met een goede reisgids in je hand kom je een eind!

En dan hebben we ook nog een geweldige B&B gevonden in Clarksdale. De bakermat van de blues. Nou ja, het ligt niet echt in het dorpje zelf, maar er net buiten.
Het is een oude plantage waar ze de oude 'shacks' van de slaven hebben opgeknapt en gepimpt naar hedendaagse standaarden. Ons huisje heeft zelfs een bar met piano!
Het blijft echter primitief en zeker zonder bubbelbad zoals gisteravond!


ons huisje....

zondag 7 april 2013

Blues Highway: New Orleans - Natchez

Ok, meer muziekhistorie. We begonnen de trip in Las Vegas, op een rockabilly festival, in de stad waar Elvis zijn cariere ooit geeindigd is. En zijn daarna doorgevlogen naar New Orleans, de bakermat van de jazz. En zoals kenners weten is het vanuit de New Orleans Jazz niet ver naar de bakermat van de blues. Je hoeft alleen maar de Mississippi rivier stroom opwaarts te volgen via Highway 61, de zogenaamde Blues Highway.
Nou ja, je kunt deze beter niet helemaal volgen en we raden je vooral aan om er vanaf te wijken! 




Om dan even te overnachten in Nachez. In een van de luxe Bed & Breakfasts, zoals deze, waar we vanochtend op een behoorlijk walgelijk ontbijtje getrakteerd werden. Een leuk contrast met waar we morgen wakker worden....




Mississippi River Road

Op weg naar Natchez vanuit New Orleans heb je verschillende keuzes, wil je een mooie, scenic route, of wil je snel vooruit komen?
We hebben uiteraard de meest langzame route gekozen. We wilden immers wat oude plantages gaan bezoeken. Want deze plantages zijn de oorsprong van de blues, maar daarover in een volgende post meer.



De eerste plantage die we wilden zien was de Evergreen Plantation. Onlangs nog te zien in Quintin Tarantino's nieuwste film. Helaas was deze voor bezoek gesloten. Dus meteen door naar de volgende, de Laura. Hier hebben we een zeer informatieve tour gekregen over het complex. O.a. aangeraden door onz e gastheren in New Orleans, omdat je tijdens deze tour een goede indruk krijgt van de Creole cultuur en vooral van de slaven op de plantages, helaas is deze niet zo fotogeniek, dus daarom maar een foto van de volgende plantage op de route, Oak Alley:



Waar we dus niet nog eens 20 dollar per persoon voor neer wilden tellen, dus is Arny maar over het hek geklommen! Of eronder... ehm, eigenlijk kon je gewoon vanaf de weg foto's nemen. Maar dat mocht dus niet!

zaterdag 6 april 2013

New Orleans dag 5

Onze laatste dag in New Orleans. Geen zin om nog rare dingen te doen, dus zijn we lekker gaan winkelen in de French Quarter. Een jurkje voor Caro, wat CD's en tussen door gezellig wat terrasjes gepikt. Want het was heerlijk weer, zo'n 25 graden met een lekker zonnetje. 


New Orleans dag 4

Vanochtend naar het Audubon Aquarium geweest. Beetje domme planning want het is hier Spring Break oftewel voorjaarsvakantie. Hele grote meute schreeuwende kinderen die je overal voor de voeten lopen. Qua aquarium viel het ook wel een beetje tegen, we hebben mooiere gezien. Maar aangezien het buiten nog behoorlijk fris was, was het een aangename manier om de ochtend door te brengen. Vooral de Imax 3D film die ze vertoonden over koraalriffen was zeer spectaculair.
En ze hebben een gigantisch grote albino aligator....




Rond het middaguur kwam eindelijk het zonnetje te voorschijn en zijn we met de bus naar het Garden District gereden. Het garden district is een prachtige historische wijk met grote victoriaanse villa's en zoals de naam al aangeeft, met heel veel groen. Midden in de wijk ligt ook nog een prachtig begraafplaats waar veel bekende schrijvers en kunstenaars eeuwig rusten. Aangezien New Orleans op een moeras is gebouwd, kunnen ze de doden niet onder de grond begraven. Er staan dan ook prachtige tombes die langzaam aan het vervallen zijn. Zeer fotogeniek!


donderdag 4 april 2013

Jean Lafitte Barataria National Preserve

Na het historisch debacle van vanochtend hadden we dringend behoefte aan wat frisse lucht en vooral natuur. Ongeveer een uurtje ten zuiden van New Orleans ligt het Jean Lafitte National Park. Een prachtig natuur gebied wat je normaliter alleen met een bootje kunt verkennen, want het bestaat voor 90 procent uit moerasgebied. Gelukkig had Arny op internet wat wandelroutes gevonden die ook het moeras in gingen. Op die manier kon hij zich uitleven met zijn hobby, infrarood fotografie. 


Dit soort fotografie heeft ontzettend lange sluitertijden nodig omdat je een filter op de lens schroeft die alleen maar, u raad het al, infrarood licht doorlaat. Op een schommelend bootje worden dan alle foto's onscherp, want je hebt eens stevige ondergrond en een goed statief nodig. Liefst windvrij, want planten bewegen natuurlijk ook in de wind.
Dat laatste hadden we helaas niet, maar het resultaat mag er toch zijn. Overigens kost het digitaal bewerken van infrarood fotografie ook behoorlijk veel tijd, dus Arny heeft een kleine selectie moeten maken...


En omdat we het niet kunnen laten, hier nog eentje:




Overigens hebben we ook nog behoorlijk veel beestjes gezien, aligators, slangen, hagedissen, de meest kleurrijke vogels, kikkers in alle formaten en ga zo maar door!

World War II museum

Vanochtend was het nog steeds bewolkt en dreigde er regen. Perfect museumweer dus! We hadden het WWII museum al langer op het lijstje staan en de interactieve tentoonstellingen hebben behoorlijk wat prijzen gewonnen. 

Ja, dat zijn echte vliegtuigen die aan het plafond hangen!

Je neemt dan wat patriotisme van de Amerikanen op de koop toe. Dat weet je en je hoopt dat het meevalt... eh viel het mee? Nee, niet echt. Hoogtepunt of dieptepunt was een driekwartier durende 4D film op een gigantisch scherm, nog net niet I-max met lichteffecten en trillende stoelen. Op een moment begon het in de zaal zelfs te sneeuwen en even later hing er rook en echt geur van verbrand hout. Verbrand vlees was wellicht toepasselijker geweest want het ging over de herorische luchtaanvallen (?) op Tokio waarbij ze met napalm en andere brandbommen de halve stad plat branden en daarbij meer dan 100.000 burgers levend roosterden. Tom Hanks was de presentator van de film en Steven Spielberg heeft flink wat geld er voor neer gelegd. Technisch was het echt een spectakel, maar inhoudelijk was het ordinaire geschiedvervalsing. Er werd maar 1 zinnetje aan het oostfront en de inzet van Rusland gewijd en verder heeft geen enkel land een bijdrage geleverd aan de overwinning op de Duitsers, Italianen en Jappen. Allen de oh, zo nobele USA! Eigenhandig de wereld verlost van de tirannie! BLUUUUURGGGGHHHHHH!!!!!!

Nadat we ook nog in een 'interactieve' onderzeebootscene wat Japanse vrachtschepen mochten torpederen waren we behoorlijk melig. Arny begon zelfs spontaan het Duitse volkslied te neurieen. Kenners weten dat zijn Adolf-imitatie dan niet ver meer is. Gelukkig kwamen we langs een winkeltje waar ze matrozenmutsen verkochten en hebben we een wedstrijdje georganiseerd. Wie het beste Popeye kon nadoen. Hieronder het resultaat. Kies zelf maar een winnaar. 


Wie is de beste Popeye?


woensdag 3 april 2013

New Orleans dag 2

Zoals altijd, als we in New Orleans zijn, regent het. Vooral vanmorgen onweerde het behoorlijk hard. 
Gelukkig was het later op de middag droog. Ondanks het natte weer hebben we de dag goed besteed. Vooral met winkelen, voor heel weinig geld bijna een koffer vol met kleren en natuurlijk weer wat CD's gescoord. 
Na een overheerlijke, macro-biotische pizza zijn we nog een rondje door French Quarter gelopen. Het meest toeristische stukje van historisch New Orleans. Vooral Bourbon Street is een grote tourist trap zoals ze dat hier zeggen. Karaoke bar naast stripclub en daarnaast dan weer een slecht restaurantje. 


Nee dan liever Frenchmen Street bij ons huisje om de hoek. Dit is de muziekhoofdstraat van de USA. Elke avond speelt er in iedere kroeg wel een, maar vaker meerdere bandjes. En het niveau is behoorlijk hoog, geen top 40 zul je hier horen. Van bebop jazz, tot brassbands die midden op de straat spelen, tot bluesbandjes en singer-songwriters. Super gezellig! En het oogt een beetje caraibisch.


dinsdag 2 april 2013

New Orleans dag 1

Van hotel-casino The Orleans, in Las Vegas, Nevada, naar New Orleans, Louisiana lijkt zo eenvoudig. Maar helaas, er komt iets meer bij kijken. Een reisdag van zo'n 18 uur bijvoorbeeld. Met een hele lange stopover op Atlanta. Daarna doorgevlogen naar Pensacola in Florida. Hier is de huurauto goedkoper dan in Louisiana en omdat we terugvliegen vanaf Miami hoeven we geen dropoff kosten te betalen. Tja, het blijft nou eenmaal (klein) budgetreizen. Maar met het verdiende geld hebben we wel een gratis convertible, of te wel een cabrio! Wel zo lekker met dat weer hier!
Van Pensacola zijn we in zo'n 3,5 uur via Alabama en Mississippi naar New Orleans in Louisana gereden. 

Behoorlijke cultuurshock, dit was het laatste wat we van ons hotel in Las Vegas zagen:



en hier staat Caro voor ons huisje in New Orleans, vlak na onze aankomst:



Een overduidelijk verschil, ook in temperatuur. Het zijn hier ca 22 graden, maar wel met een fris windje. In Vegas was het toch iets aangenamer met zo'n 34 graden!

maandag 1 april 2013

Valley of Fire

Voordat we naar de zompige moerassen van Louisana vertrekken hadden we vandaag nog even behoefte aan wat droge woestijn hitte. Ongeveer een uurtje van Las Vegas ligt Valley of Fire, een staatspark waar we al vaker zijn geweest. Maar met een nieuwe route beschrijving zijn we weer op zoek gegaan naar de Windstone Arch, een stenen book die dit maal zeer bijzonder in een grot ligt. Nou ja grot... Als we weer terug zijn willen we je met heel veel plezier even vertellen hoe groot het ding in het echt is. Want nu weten we het, we hebben hem gevonden!




De Fire Wave is inmiddels een toeristische attractie geworden. Met veel pijn en moeite, er moest zelfs een kompas aan te pas komen, hebben we deze de vorige keer gezocht en gevonden. Nu staat er zelfs bewegwijzering en is een wandelpad aangelegt.... jammer! Gelukkig is er in het park genoeg te zien en zijn we gewoon de andere kant uitgelopen. Weg van de drukte. En daar hoef je niet ver voor te lopen, zie beneden. 




Vanavond gaat het vliegtuig richting Pensacola in Florida, vanwaar we morgenvroeg richting New Orleans rijden.